تعادل عاطفی یکی از اولین نتایج مراقبه است و تجربه ما این مسئله را ثابت کرده است .
تعادل عاطفی از طریق انجام دعا و مراقبه حاصل میشود . ما آرامش پیدا میکنیم و افکار ، امیدها و دغدغههای خود را با خداوندی که درک میکنیم در میان میگذاریم . سپس برای راهنمایی گوش میدهیم و منتظر دریافت قدرت لازم برای عمل کردن بر اساس این راهنمایی میشویم .
از طریق دعا و مراقبه به اهمیت تعادل عاطفی برای خود پی میبرم.
تعادل عاطفی یکی از آن کارهای سخت برای من است درک من این است باید از تمام اصول قدمها و سنت ها استفاده کرد تا به این مهم دست یافت که من خیلی با آن فاصله دارم و گاهی بهش نزدیک میشوم ولی باورم این است که میشود
تعادل عاطفی با کارکرد قدمها امکان پذیر است و ارتباط درست برقرار کردن روزانه و اگاهانه با خداوند ....
اصولاً منه معتاد تعادل عاطفی ندارم ... یک روز خیلی خوب و رومانتیکم ، یک روز فوق العاده شکاک .
برقرار کردن تعادل مستلزم تمرین روزانه قدم هاست . البته طی یک فرآیند مستمر و پیگیر. و اینکه در مورد برخورد با دیگران می بایست کاملاً واقع گرا باشم .
در ماه های اول بهبودی تصورم این بود که مقابل هر عملی باید عکس العملی داشته باشم... پس از سال ها واکنش هایم تعدیل شد. بسیاری از اعمال و احساسات نیاز به پاسخ ندارند.
تعادل خود به خود برای من دشوار است ، چه برسد به تعادل عاطفی
فقط میدانم که با تمرین روزانه و مستمر در برخی از امور زندگی میتوان تعادل ایجاد کرد ، گاهی این تعادل مانند عادت عمل میکند
اما میدونم که انسانهایی که در طی روز بیشتر نیکی میکنند از فشارهای عصبی کمتر رنج میبرند ،
تعادل عاطفی هم مصداق آن است
وقتی شروع به کارکردقدم کردم به یکسری باورها رسیدم که درگذشته نداشتم مثل نداشتن تعادل وافراط وتفریط زودقضاوت کردن ودران واحد تصمیم گرفتن بدون مشورت کاری انجام دادن وخیلی چیزهای دیگر ولی باکارکردقدم کم کم به تعادل فکری وروحی رسیدم وتوانستم باارتباط برقرارکردن با خداوند ودعاومراقبه ارتباط عاطفی باخداوند بگذارم
عواطف ما در گذشته و زمان اعتیاد فعال همیشه در حالت بالا و پایین بود ، و هیچ گاه نمی توانستیم آن را به تعادل برسانیم ، با ورود به انجمن و حرکت در مسیر بهبودی و کارکرد قدم ها ، به مرور توانستیم تعادلی نسبی را در خود ایجاد کنیم و این خود آرامش جدیدی را در زندگی به ما اهدا نمود .