تالار گفتگوی معتادان گمنام منطقه یک ایران

وقتی قدم پنج را تمام می کنیم ، احتمالا احساس راحتی و آسایش خاصی به ما دست می دهد ، توسط به مشارکت گذاشتن مسائلی که قبلا انرژی زیادی صرف مخفی کردن یا سرکوب کردن شان می نمودیم ، از زیر بار فشار رهایی می یابیم .

با خودم آشتی کرده ام و خودم را دوست دارم .دیگر بخاطر اعمال و رفتار گذشته ام خود آزاری نمیکنم. خودم راپذیرفته ام و ازخودم رنجش ندارم مشورت پذیر و حرف گوش کن شده ام.

احساساتم راصادقانه اقرار میکنم - به بهبودی و کارهایم رسیدگی میکنم - قانون پذیرشده ام -  دیگرخودم راشکست خورده و منفی گرا و منزوی نمیدانم -  تغییرکرده ام و مثبت اندیش شده ام

کارکردقدم پنج رابطه من با خودم و اطرافیانم را درست کرده و دریچه افکارم بازترشده و به رفتار و گفتارم بیشتر توجه میکنم.

وقتی این قدم را کار کردم ، فهمیدم من تنها نبوده ام که اشتباهات زیادی در زندگی داشته ام و گذشته من منحصر به فرد نبوده ، وقتی اقرار به اشتباهات گذشته ام کردم ، رها شدم . رهایی از افکار قدیمی و پوسیده و باعث تغییر در من شد و اشتباهات گذشته ام به من یادآوری کرد که چگونه می توانم در مسیر درست زندگی و بهبودی حرکت کنم .

یک بار روز اولی که به معتادان گمنام آمدم و اقرار به اعتیاد خود کردم احساس شعف کردم و دومین مرتبه با کارکرد قدم پنجم ، بدون اقراغ بگم که تازه احساس کردم که من هم جزی از بشریت هستم و این امکان هم وجود دارد که بتوانم کاملا مانند انسانهای والا زندگی کنم ، واقعا از این قدم ممنونم

اينكه خودم را بيشتر ميشناسم و در همين ارتباط با خودم ، تغيير در درون من اتفاق مى افتد چون من ديگر نبايد دنبال مقصر نيستم هر اتفاقى براى من رخ دهد نقش خودم اول بوده به همين دليل تغيير را به مرور در خود احساس مى كنم و به پذيرش خود ميرسم