یکی از چیزهایی که در بهبودی متوجه می شویم این است که ما رفاقت های گوناگون بسیاری داریم . ما این رفاقت ها را نیز مورد آزمون قرار می دهیم و راحت ترین طریق برای برقرار ی ارتباط را انتخاب می کنیم . که البته در طی زمان تغییر نیز خواهند کرد . روابط ما سیال و انعطاف پذیر هستند و به همین خاطر نیز چالش انگیزند . آنها دائم در حال تغییر هستند . ممکن است عضوی که برای سال ها با او آشنایی کمی داشتیم ما را برای صرف قهوه دعوت کند و ما خیلی سریع به دوستان خوبی تبدیل شویم ، یا برعکس متوجه می شویم شخصی که با او خیلی نزدیک بوده ایم از ما فاصله گرفته است و به نظر می رسد که دیگر رفاقتی بین ما نیست . توقعات ما در مورد یک دوست ( همسر ، راهنما ، یا پدر و مادر ) ما را از واقع بینی درباره روابط مان دور می کند.
اصل رفافت های واقعی را در جلسات و معتادان گمنام یافتم ، کسانی را دیدم و لمس کردم که با تمام وجود و بدون هیچ چشم داشتی به من کمک می کنند و رفاقتی عمیق بین ما بوجود آمد که سالیان طولانی از آن محروم بودم .
این رفاقت ها گاهی نیز با تنش هایی روبرو می شود ، اما در نهایت در اکثر مواقع ماندگار و پایدار می باشد . و رفاقت های ریشه دار و عمیق است که از وصف آن عاجز و ناتوانیم .
نظر شخصی من: رفاقت نوعی رابطه دوستی است که از قانون خاصی پیروی نمیکند و میشود آن را شروع یک رابطه نامید . من در رفاقت بدون در نظر گرفتن معیارهایم رفت و آمدی با
یک سری افراد دارم که ممکن است این رفت و آمدها قطع و یا دائمی شود . رفاقت ها همیشه در حال تغییر هستند و این تغییرها مرا به معیارهای اصلی که خواهان آن هستم
نزدیک میکند .
این اصل ازتعامل بین دویا عده ای اعضاست که هم نظر و هم عقیده هستند و یا به هم کمک میکنند تا همدلی و احترام برای هم بسازند ...