13-03-2019, 01:27 PM
دیشب در یک جلسه شرکت داشتم که یک تازه وارد کنار من نشسته بود و توی ترک فیزیکی بود حسابی درد داشت و خجالت میکشد پاهایش را دراز کند و من برای اینکه دوست تازه وارد راحت باشه پاهام رو دراز کردم که اونم احساس راحتی کنه و جالبتر اینکه یک عضو قدیمی دیگه هم کنار من بود که تا حالا ندیده بودم تو جلسه پاهاش رو دراز کنه اونم لم داد و پاهاش رو دراز کرد وقتی دوست تازه وارد این صحنه رو دید راحت شد و احساس امنیت کرد و راحتر نشست، خیلی وقتها همدردی نیاز به حرف زدن نداره و فقط تو عمل و قلب انسان نمود پیدا میکنه.