قدم اول 55 : اكنون كه مجبور نيستم روي اعتيادم سرپوش بگذارم، آيا توجه كردهام كه ديگر نيازي ندارم مثل گذشته
دروغ بگويم؟ آيا به خاطر اين رهايي و آزادي سپاسگزار هستم؟ با چه روشهايي در بهبوديم شروع به
داشتن صداقت كرده ام؟
ارسال‌ها: 270
موضوع‌ها: 0
تاریخ عضویت: Jan 2019
اعتبار:
100
11-08-2020, 07:32 PM
(آخرین تغییر در ارسال: 11-08-2020, 07:41 PM توسط بَرمک.)
با سلام....
اگر بیماریم را مخفی نکنم مجبور نیستم مثلا بخاطر یه دروغ ده تا دروغ دیگر بگم یا اگر اشتباهی کردم مجبور نیستم هزار جور توجیح و بهانه درست کنم بخاطر یه اشتباه.با رعایت اصل صداقت تمامیت خود را میپذیرم و دیگر دست و پا نمیزنم.اصل صداقت میگوید تسلیم شو تا رها شوی و رهایی همیشه به معنی درد کشیدن نیست بلکه پذیرش آنچه که واقعیت من است باعث رهایی ام خواهد شد پذیرش آنچه که در لحظه پیش پیش میاید و نجنگیدن با آن باعث رهایی من میشود.وقتی حد و حدودم را تواناییها و ضعفها میپذیرم با خودم در صلحم و این صلح باعث تلاش ، حرکت ، صبر ، شکیبایی و پذیرش میشود روزگارم بهتر پیش میرود.
اقرار به نیَتها و تمرین صداقت خیلی بهتر و راحت تر از این است که برای اشتباهاتم دلیل و سند و مدرک جور کنم.
ما هر وقت که حالمان خوب است شکرگزاریم و وقتی اصول را به شخصیتها ترجیح دهیم کمتر درد میکشیم و این همان حالت روحانیت است.
من از طریق....نجنگیدن با اتفاقات بد-مشارکت صادقانه-اقرار به خطاها همانگونه که بود-سعی و تلاش برای NA-راهنما گرفتن و راهنما شدن-مطالعه نشریات-اقرار جلوی آینه-توجه به تازه واردین-درآمد سالم-رحم و انصاف-کمک به دیگران..... تمرین صداقت و تمرین شکرگزاری میکنم.
در کل امروز شاید هنوز آنچیزی که NA میخواهد نشده ام اما آنچیزیکه قبلا بودم هم نیستم و بابت این رهایی خداوند را شاکرم.
ارسال‌ها: 6
موضوع‌ها: 0
تاریخ عضویت: Oct 2021
اعتبار:
0
سلام
بله.من زمانی همه می دانستند و خودم نمیدانستم که به خودم اولین نفر دروغ می گویم.من برای رعایت زندگی سالم نیاز به پذیرفتن خودم دارم و تنها راه ان صداقت با خود و برداشتن سر پوش افکار بیمار گونه ام است.
