قدم هشتم سوال 17 : آیا احساس وصل بودن یا مربوط بودن به دیگران می کنم ؟ توضیح دهید.

[Admin1]

در این مرحله از بهبودی امکان دست یافتن به یک روحیه با ملاطفت و با شفقت وجود دارد . قبل از این که قدم های قبلی را کار کنیم ، آنقدر با احساس رنجش ، سرزنش ، و تاسف به حال خود درگیر بودیم که نمی توانستیم به دیگران فکر کنیم . در حالی که توانایی احساس یک انسان معمولی بودن را پیدا می کنیم ، در همان حال می توانیم تشخیص دهیم که دیگران نیز بیشترین سعی خود را برای انسان بهتری بودن می کنند .

[s.mojtaba]

ما دیگر نباید روابطمان را قطع کنیم بلکه آنرا اصلاح خواهیم کرد. وقتی به این باور میرسم که، زمانی که من هم در شرایط نامساعد و نا درست قرار میگیرم با 

استفاده از نواقص و عادات بدم موجب ایجاد خسارت میشوم پس از دیگران هم ایراد نمیگیرم . زمانی که در شرایط فوق قرار میگیرند آنها هم ممکن است دچار 

استفاده از نواقص شده و خسارت بزنند پس رنجشماز آنها کمتر شده و با آنها احساس وصل بودن و همدردی بیشتری میکنم.

[کاویان]

با درک و شناخت نسبی از خود و کارکرد قدم های قبلی ، رفتارهای خود را نهادینه می کنیم تا با دیگران بتوانیم ارتباط مستمر داشته باشیم ، بتوانیم با ایشان بطور طبیعی رفتار داشته باشیم و در صورت بروز مشکلات بتوانیم آنها را برطرف کنیم . در قدم هشتم در نوشتن لیست جبران خسارت باید طریقه ارتباط برقرار کردن برای جبران خسارت در قدم نهم را بیاموزیم . و احساسات خود را برای وصل شدن به دیگران تقویت کنیم .

[Hoseyn.t]

بله با این درک که من هم جزیی از بشریت هستم مشکلی ندارم ، اما کاهی این احساس بسیار قلیانی شده و نقش خدا را بازی میکنم ، گاهی سبب میشود که توهم دانایی بگیرم و خود را از دیگر اعضا جدا دانسته ، گاهی هم حس نالایق بودن باعث عدم وصل میشود
اما در کل این احساسات در زمانهایی که جلسه بهبودی نمیروم و با اصول زندگی نمیکنم مرا احاطه میکنند ، اما وقتی که وصل برنامه باشم ، با حسی که من هم جزیی از کل بشریت هستم اصلا مشکلی ندارم