قدم اول 61 : آيا تصور من اين است كه هيولايي هستم كه تمام دنيا را توسط اعتياد خود مسمو

[admin2]

قدم اول 61 : آيا تصور من اين است كه هيولايي هستم كه تمام دنيا را توسط اعتياد خود مسموم كرده؟ يا فكر ميكنم

كه اعتيادم هيچ پيآمد و تاثيري در جامعه اطراف من نداشته است؟ يا چيزي بين اين دو تا؟

[AHMAD.H]

من چیزی مابین آن بودم ـ تاثیرات اعتیاد نه تنها خود، بلكه دیگران و اطرافیانم را هم به ورطه نیستی کشانده و در طول دوران مصرف همواره این هیولای درونی را انکار می‌کردم و هیچ اصول انسانی را رعایت نمی‌کردم. من بعًی اوقات تبدیل به هیولایی شده بودم که هر روز با وسعت بیماری اعتیادم در حال رشد بود و هر چه او در من رشد می‌کرد، رفتار من مخرب‌تر و زیان‌بارتر می‌شد که اول خودم و خانواده‌ام و در مرحله‌ي بعد جامعه‌ای را که در آن ساکن بودم را مسموم و آلوده کرده بود. نشانه‌های بارز این نکته (فروش مواد مخدر، سرقت، خیانت، عدم صداقت، در نظر نگرفتن عواطف خانواده و انسان‌ها و ...) می‌باشد که به واسطه‌ي این ضعف‌ها و پیامدها تبدیل به هیولایی شده بودم که هیچ تاثیر مثبتی در جامعه نداشتم ولي امروز با پذیرش خود به اصل فروتنی دست يافتم و توانستم این هیولا را از فعالیت بازدارم.

[بَرمک]

با سلام....
در واقع چیزی بین این دو.....
من نه خیلی هیولا بودم و نه خیلی پاستوریزه من به اندازه ایی که آسیب زدم مسئولیت بهبودیم را میپذیرم و جبران میکنم
این سوال میخواهد نگاه خودم را روی خودم واقع بینانه تر کند.

اگر بیماریمان را خیلی غلو کنیم نمیتوانیم از پس مسئولیت بهبودیمان برآییم و دچار مشکل میشویم.

من فکر میکردم هیولایی بودم که یه ذره انسانیت بهم چسبیده بود ولی در واقع من انسانی بودم که اعتیاد فعال بهم چسبیده بود.من باید کلمه خیلی را از زندگیم حذف کنم مثل خیلی خوشحالم یا خیلی غمگینم یا خیلی خوبم یا خیلی بَدم تا بتوانم در نگاه به درونم دچار افراط و تفریط نشوم و تعادل داشته باشم.سوال اصل فروتنی را به ما نشان میدهد یعنی در مورد خودمان غلو نکنیم.


همه وجود و ماهیت و صد در صد من معتاد نیست که بخواهم خودم را هیولا ببینم من جنبه های مثبتی هم دارم که سعی میکنم روی آنها بیشتر کار کنم و آنها را به دیگر قسمتهای زندگیم تعمیم دهم.