اصل تسلیم

[حامد.ص]

تسلیم اساس لازم بهبودی است ، اما گاهی اوقات با آن میجنگیم . اکثر ما پس از گذشت مدتی از پاکی به گذشته نگاه میکنیم و متحیر میشویم از اینکه چرا برای انکار عجز خود به سختی میجنگیدیم ، در حالی که تسلیم سرانجام همان چیزی بود که زندگی ما را نجات داد.

آیا امروز باید در برابر چیزی تسلیم شوم ؟ اولین تسلیم خود را به خاطر میآورم و به خود یادآور میشوم که دیگر نیازی به جنگیدن ندارم .

همان طور که کتاب پاک زیستن میگه (( درک ما از تسلیم به مرور تغییر خواهد کرد اما نیاز به آن هرگز)) من قرار تسلیم اصول روحانی نهفته در قدم ها بشم و کم کم یاد میگیرم در تمام قسمت های زندگی به کار ببرم. در دل تسلیم پذیرشی وجود دارد که باعث میشه من دست از جنگیدن بردارم و در دل پذیرش اقدام و عمل، من زمانی که زندگی ام به روال برنامه هست (جلسه میرم، تماس دارم، خدمت میکنم، دعا میکنم، نشریه میخوانم ) یعنی بیماری ام را پذیرفته ام و جنگی ندارم و در راه بهبودی اقدام و عمل دارم. حال قرار این تسلیم را در مواقعی که به چالش های زندگی روبرو میشم هم به کار ببرم (مرگ عزیز، جدایی، بیکاری، بی پولی، مصرف اطرافیان و ...) و در نهایت ما کامل نیستیم و امکان خطا همیشه وجود دارد و قرار است این اصل را روزانه تمرین کنم.